“Wat mij fascineert aan WTC is de complexiteit ervan. De basis van onderzoek is twijfel, daar begint het al, maar in innovatie draait het bovendien om onzekere techniek in een onzekere wereld. En juist in dit spel processen en beslissingsondersteunende middelen ontwerpen door social design, waardoor onderzoekers, ingenieurs, business developers, politici beter met elkaar kunnen samenwerken in innovatieprocessen en hun professionaliteit daarmee vergroten. Heel veel WTC vindt plaats binnen de ontwikkeling van wetenschap en techniek. Daarom communication design for innovation, B2B, design thinking dat professionaliteit vergroot in WTC en het mogelijk maakt onder meer responsible research & innovation tastbaar en implementeerbaar te maken aan de hand van support tools, dat is waar Delft staat.
Mijn inspiratiebronnen zijn systeemtheoretici uit tal van vakgebieden, ICT, biologie, natuurkunde en ik vind het dan ook uitermate interessant om met ze te werken. En verder zijn naast design, kunst, literatuur en architecture enorme inspiratiebronnen voor mij omdat zij in staat zijn complexe zaken te benoemen, vast te pakken te duiden in hun eigen taal. Ik mag daar graag van leren. WTC-professionals zijn volgens mij dan ook intertwined scientists & artists en ik hoop ooit een vormtaal te ontwikkelen voor WTC-professionals waarin we met elkaar complexiteit kunnen duiden of zelfs tastbaar kunnen maken.
Boek was het meeste indruk op mij maakte als student: Gödel, Escher, Bach (Hofstadter) naast het vouwen van eiwitten (protein folding). Kort geleden werd ik wederom gegrepen door een boek van Hofstadter dat hij samen schreef met Sander: Surfaces and Essenses: analogy as the fuel and fire of thinking.
Maar misschien is wel het belangrijkste gewoon in de wereld kijken. Van vergaderingen, congressen, één op één gesprekken, daar leer ik het meeste over samenwerken, de weerbarstigheid en het euforische teamgevoel.”
SciCom NL 